Co może łączyć pejzaż z abstrakcją?

Pokażę ścieżkę pomiędzy obrazami Danuty Antas-Woźniewskiej, na której zobaczysz, jak w kilku krokach można przejść od pejzażu do obrazu złożonego z pozornie bezładnych kresek i plam.

Malarstwo Danuty Antas-Woźniewskiej obfituje w różne środki ekspresji. To skłania mnie do wniknięcia w tajemnicę alchemicznej przemiany realizmu w grę czystych form. Dzieła artystki prowokują mnie do odsłonięcia tajemnicy malarskiego umysłu przetwarzającego wizerunki w wizje. Oczywiście są to moje domysły, ale na tym dla mnie polega magia sztuki – daje sposobność domyślania się po swojemu.
Magia i alchemia opiera się na przemianach podstawowych substancji. Tutaj tymi substancjami będą cztery pierwiastki: plama, kreska, horyzont i kolor.

W pięciu krokach ukażę przemiany tych elementów tak, aby płynnie przejść od pejzażu do abstrakcji i w następnych pięciu z powrotem.

Horyzont, kreska, plama, kolor

Te dwa podobne pejzaże zawierają te same elementy. Animacja jest wprowadzeniem do naszej podróży. W drogę!

Przemiana jednego koloru

Wszystkie pierwiastki tych dwóch pejzaży są podobne. Delikatnie zarysowane drzewa, horyzont, charakter plam tworzących naturę. Tylko jeden z kolorów na drugim pejzażu jest nieoczywisty, co nadaje widoczkowi zaskakująco pozytywną energię.

Zbliżenie ukazuje więcej rysunku

W kolejnym pezażu przybliżamy się do drzew, co w naturalny sposób uwypukla rysunek gałęzi. Kresek jest więcej. Reszta, czyli forma plam, horyzont i kolorystyka niewiele się zmieniają.

Jeszcze więcej rysunku, intensywniejsze barwy

W kolejnym obrazie przesunięcie kolorów w kierunku nienaturalnych ciepłych barw odrealnia pejzaż.

Kreski oddają nie tylko rysunek gałęzi, lecz także kształt roślin na łące.

Wzmocnienie rysunku kosztem plam

Następne płótno składa się właściwie z samych kresek narysowanych szerokim pędzlem. Rozmyte plamy na niebie i na ziemi ustępują rysunkowi o wyraźnych grubych liniach. Barwy stają się intensywniejsze. Znika horyzont.

Rysunek przemienia się w plamy

Na następnym obrazie gruby czerwony pień leży na ziemi, ta gruba krecha jest już raczej plamą, chociaż nadal blisko jej do drzewa z poprzedniego wizerunku.

Kreski są wciąż obecne, ale w postaci białych mazaków. Te swobodne zawijasy nie odzwierciedlają przyrody lecz przywołują obecność linii w naszym naturalnym otoczeniu.

Ten obraz jest abstrakcją, która wypływa z przetwarzania pejzażu.

Przemawia za tym pojawienie się z powrotem delikatnego wrażenia horyzontu. Więcej błękitu na niebie i zieleni w dole. Oraz obecność wspomnianych wyżej linii.

Jesteśmy u celu w abstrakcji!
Czas ruszyć z powrotem…

Przemiany rysunku i koloru

W kolejnej abstrakcji rysunek więdnie.

Charakter plam zmienia się na bardziej dynamiczny.

Pozioma kompozycja powoduje, że horyzont jest coraz bardziej widoczny.

Wzmocnienie plam

Czerwienie i róże dominują. Dynamiczne mazaki puchną do formy rozlanych chlapnięć.

Pojawiają się pionowe linie. Czy to są pnie drzew?

Horyzont jest coraz bardziej obecny dzięki symetrycznej kompozycji.

Znowu pojawia się zieleń

Redukcja rysunku. Rysunek obecny jest już tylko jako krawędzie ostrych plam – pociągnięć pędzla.

Autorka wprowadza zieleń kierując moje myśli z powrotem w stronę pejzażu.

Ta czerwona abstrakcja jest fragmentem pejzażu

Widzisz to?

Gdyby domalować światło

Teraz widać że oba obrazy są pejzażami. Ten drugi powstał już po zmierzchu.

Jesteśmy znów przy pejzażu

Koło przemian malarskich wizji zostało domknięte

Oto przykład prawie abstrakcyjnego pejzażu zatytułowanego „Pejzaż”. Czy widzisz tu drogę jaką autorka przetworzyła pejzaż, żeby osiągnąć abstrakcyjny wizerunek?