Ta kompozycja to przykład abstrakcyjnej grafiki opartej na kontraście czerni i bieli oraz grze ostrych, geometrycznych form. Obraz składa się z zestawu dynamicznych kształtów – trójkątów, trapezów i nieregularnych figur – które zdają się przecinać i przenikać w centralnym punkcie kadru, tworząc wrażenie napięcia i ruchu.

Dominujące czarne formy układają się w nieregularny układ, jakby fragmenty większej, ukrytej struktury, która została rozbita i rozsunięta. Białe tło nie pełni tu jedynie funkcji neutralnej przestrzeni – staje się równie istotnym elementem kompozycyjnym, podkreślając rytm i kierunek układu form.

Obraz może przywodzić na myśl konstruktywistyczne inspiracje lub estetykę op-artu, gdzie głównym celem jest wywołanie wrażenia głębi, ruchu i dynamiki poprzez precyzyjnie dobrane formy i kontrasty tonalne. Kompozycja sprawia wrażenie balansowania między chaosem a porządkiem, co czyni ją intrygującą wizualnie i otwartą na interpretacje.