Gdy tworzyłem ten obraz, chciałem uchwycić coś więcej niż piękno dziewczyny o błękitnych oczach – chciałem opowiedzieć historię. Miód spływa po jej twarzy niczym złoty nektar, miękko otulając jej skórę, jakby był czymś więcej niż tylko substancją – symbolem czegoś słodkiego, ale też nieuchwytnego.

Jej oczy, intensywnie niebieskie, są pełne spokoju, ale i tajemnicy. Czy patrzy z melancholią? Czy ukrywa myśli, których nie wypowie? Kontrast między chłodnym błękitem jej spojrzenia a ciepłymi tonami miodu nadaje obrazowi głębię, tworząc napięcie między dwoma światami – przejrzystością i słodyczą, zimnem i ciepłem